Het is een bewolkte dag en af en toe klettert de regen naar beneden, alsof de wolken het even allemaal beu zijn. Een dag om te schrijven en niet te veel na te denken over dingen die je toch niet vooruit helpen.
Werken aan artikels en een plan opstellen voor mijn poëziebundel en roman. Enkele weken geleden zond ik Literatuur Vlaanderen een mail, in verband met de aanvraag voor een werkbeurs. De allereerste stap in dat proces is natuurlijk je idee en dat al een beetje lay-outen: Wie is je hoofdpersonage, wat wil je vertellen en binnen welke structuur wil je het verhaal brengen?
Daarna schrijf je kort een synopsis om tot slot hoofdstuk per hoofdstuk aan je Magnus Opus (hoop je) te beginnen. Dat eerste deel heb ik al voor me, zo ver zelfs dat ik het verhaal zal moeten opsplitsen in drie delen. Delen waarin we het personage volgen in drie fasen van zijn leven. Tenzij ik het kan bundelen in één groot werk en kies uit een aantal slices of life, zoals in die Noorse film “The Worst Person in theWorld”.
De stap die ik ga zetten is voor mezelf schrijftijd kopen en dat kan op drie manieren volgens mij:
1) Het ideale scenario: je hebt geluk en ontvangt een beurs die je toelaat een half jaar tot een jaar aan je werk te werken. Je hebt daarbij de steun van een uitgever. In dat geval moet je wel heel wat bewijzen in een werkplan en dossier en gepubliceerd hebben bij een erkende uitgeverij.
2) Je hebt een (liefst uitdagende) job waarmee je het kan combineren. Want je hebt echt wel een inkomen nodig. Moeilijkheid is dat je artistiek werk vaak pas aan bod komt tijdens je vakanties en spaarzame vrije momenten, tenzij je wat van dat creatief werk ook in je job kwijt kan.
3) Je hebt een oeverloze discipline en een partner die je volledig vrijlaat. Je combineert het met een parttimejob, want je wil je facturen kunnen blijven betalen en evenwaardig bijleggen. Je doet het dan wel zonder extra’s en zonder (studerende) kinderen.
Oh ja, er is nog een laatste optie: je erft gigantisch veel, hebt een mecenas of trouwt met een rijke partner die je schrijfobsessie als een uit de hand gelopen hobby ziet, maar je er wel in steunt. Je hebt je schrijftijd dus geërfd. Maar ook dat heeft zijn schaduwkanten.
Voorlopig doe ik het met optie twee en hoop het op termijn met optie één te kunnen combineren. Als ik dan nog in één van mijn volgende stappen een job vind die me uitdaagt in die verhalenwereld en me genoeg energie geeft om ook thuis verder te kunnen werken, ben ik al een heel eind op de goede weg van het schrijversleven zoals ik het wil.
